Het is januari, de maand van de goede voornemens. We hebben onszelf van alles beloofd: afvallen, stoppen met roken of meer bewegen. Onder het oppervlak van deze intenties sluimert een verlangen naar een gelukkiger, mooier, slanker en gezonder leven.
Helaas blijft het vaak bij goede bedoelingen. In de praktijk houden we deze nieuwe leefregels niet zo lang vol en misschien komt dat wel omdat het regels of geboden zijn: dingen die moeten, of juist niet mogen. Uiteraard verwachten we als beloning van onze zware inspanningen, ook nog een snel resultaat. Als dat uitblijft, gooien we maar al te graag de handdoek in de ring.
Dan maar geen goede voornemens? Juist wel! Er is niets mis met streven naar een beter en gezonder leven zo lang je de lat maar niet zo hoog legt, dat het doel op voorhand al onbereikbaar wordt. Goede voornemens zijn een mooie manier om je bewust te worden van bepaalde gewoontes en van je drijfveren. Als je weet wat je niet wil, kun je de focus verleggen naar wat je wel wil.
Maar hoe maak je jouw goede voornemens waar? Bedenk eerst waarom je wil stoppen met roken of waarom een abonnement op de sportschool zo’n goed idee leek. Omdat het sociaal gewenst gedrag is? Omdat je aan andermans verwachtingen wilt voldoen? Realiseer je dat jouw plan alleen zal slagen als je het zelf echt graag wil. Ook helpt het om een maatje te vinden met wie je aan de slag gaat. Samen sta je sterker.
Wat je ook doet, wees lief en geduldig voor jezelf. Geen goede voornemens hebben is ook oké. Dat maakt je heus geen ambitieloos schepsel. En als je wel goede voornemens hebt maar ze niet kan volhouden, zegt dat niets over jouw wilskracht. Het betekent alleen dat je op dit moment het plan dat je bedacht had, niet hebt kunnen uitvoeren.
En voor de braveriken onder ons: maak stoute voornemens. Spring eens uit de band, doe eens gek, durf te vragen en neem het initiatief in plaats van gedwee die ander te volgen. Dan wordt 2016 vast en zeker een gelukkig nieuwjaar!
In mijn praktijk ontmoet ik regelmatig cliënten die heel streng zijn voor zichzelf. Zij vinden dat ze aan bepaalde verwachtingen moeten voldoen en voelen de druk van de maatschappij om te presteren. Het geeft mij veel voldoening als ik kan zorgen dat ze weer kunnen ontspannen en met een mildere blik naar zichzelf leren kijken.
Sylvia Frauenfelder, psychosociaal counselor te Den Haag