Lastige wegen leiden vaak naar de mooiste bestemmingen

Ik zeg wel eens, ik heb ‘the best of both worlds’ wat werk betreft.

Naast mijn werk als slachtoffercoördinator bij het Openbaar Ministerie werk ik als psychosociaal therapeut bij mijn eigen praktijk De Dageraad. Dit laatste doe ik al vanaf 2008. Mijn werk als slachtoffercoördinator al vanaf 2012. Bij het OM sta ik slachtoffers bij van ernstige gewelds- en zedenzaken, levensdelicten en verkeerszaken met ernstig letsel, of de nabestaanden van deze trieste gebeurtenissen.

In mijn praktijk komen mensen langs die zijn vastgelopen in hun rouwverwerking, worstelen met zichzelf omdat het leven nu eenmaal soms erg ingewikkeld is en mensen met relatieproblematiek. Ook help ik mensen die last hebben van opvoedkundige problematiek. Het is soms ook erg lastig om je puber te begrijpen. Ook mensen die ziek worden en waarbij de vooruitzichten niet heel rooskleurig zijn, of die te maken krijgen met een zieke partner, kloppen bij mij aan.

De ervaringen die ik als therapeut opdoe, helpen mij ook bij mijn werk voor het Openbaar Ministerie. Ik loop als het ware een stukje mee in het leven van mensen die een ingrijpende gebeurtenis hebben meegemaakt. Soms zijn zij van de een op de andere dag geconfronteerd met een heftige gebeurtenis, soms loopt het al wat langer, denk aan huiselijk geweld.

Daarnaast ben ik bij het Openbaar Ministerie ook nog vertrouwenspersoon. Een mooie en belangrijke functie, die er ook toe doet. Wanneer je op je werk vastloopt, om wat voor reden dan ook, is het belangrijk dat je iemand hebt, die naar je luistert en met je meedenkt.

Het belangrijkste in al deze verschillende functies is dat je een luisterend oor kan bieden en geen oordeel hebt. Je hoopt dat mensen na enkele sessies weer de regie kunnen pakken over hun eigen leven. Bij sommige loop ik wat langer mee dan een paar sessies, als een levensgebeurtenis te ingrijpend is geweest of heel lang heeft geduurd.

Zelf heb ik ook het nodige verlies meegemaakt , door toedoen van een ander, of van iemand die me na aan het hart lag die zelf besloot uit het leven te stappen, of een dierbare wiens overlijden ik totaal niet aan zag komen. Dat maakt mij niet alleen therapeut, maar ook ervaringsdeskundige. Ik kan mij dus los van de professionele aanpak, ook goed verplaatsen in de ander, en weet hoe het leven met je aan de haal kan gaan.

Wat mij geholpen heeft, is dat ik weet dat we in ons leven allemaal te maken krijgen met lijden. We kennen allemaal verdriet, verlies, wanhoop, angst en mislukking. Maar we hebben ook allemaal een keuze als we te maken krijgen met trauma of moeilijkheden. We kunnen opgeven of ervoor kiezen om er weer uit te komen. Met vallen en opstaan.

Kies er in ieder geval voor om niet op te geven. Weet je niet hoe? Klop bij mij aan, wie weet kan ik je door een stukje met je mee te lopen, weer op de goede weg brengen.

Sylvia Frauenfelder, psychosociaal counselor te Den Haag

pop art We Can Do It Girl

De impact van positief denken

Sommigen geloven dat de mens geen enkele invloed heeft op zijn lot en anderen menen dat we als mens wel degelijk de afloop kunnen bepalen. Het zal je niet verbazen dat de eerste groep grossiert in negatieve gedachten. De tweede groep probeert juist met positieve gedachten, de situatie naar hun hand te zetten.

Pessimisten
Het lukt me nooit, dat is niet voor mij weggelegd, het leven zuigt… Allemaal uitspraken die hetzelfde effect hebben: je bent bang voor de toekomst, waar je geen invloed op denkt te hebben. Als je die negatieve gedachten vaak herhaalt, wordt het een vast patroon. Vergelijk het met de groef van een vinylplaat waar de naald van de pick-up in blijft hangen. Die groef wordt steeds dieper en de kans dat de naald naar een volgende groef overschiet om iets nieuws af te spelen, wordt steeds kleiner.

Optimisten
De optimisten zien eerder de mogelijkheden dan de gevaren. Ze benadrukken de positieve in plaats van de negatieve kant van een zaak. Hoewel je zou vermoeden dat iedereen gek is op deze positivo’s, is dat lang niet altijd zo.

Lees verder

Blijf trouw aan jezelf

Als jongvolwassenen zoeken we onze weg door het leven. We ontdekken dingen over onszelf en leren hoe de wereld in elkaar zit. We smeden plannen voor de toekomst en gaan op volle kracht vooruit om die te verwezenlijken.

Al gauw komt er een kink in de kabel. Er wordt van alles van je verwacht, gebaseerd op je culturele achtergrond, je levensbeschouwing, of het sociaal economisch milieu waarin je verkeert. Jij wilt liever gewoon jezelf blijven maar de druk van familie, vrienden of collega’s om je aan te passen, is groot. En jij wilt er graag bij horen. Je familie teleurstellen is geen optie.

Vaak zijn we daarom bereid verder te gaan met aanpassen dan goed voor ons is. Als je een masker draagt of een rol speelt om voor de buitenwereld te verbergen wie je werkelijk bent, betaal je een hoge prijs. Is het dat wel waard?

Lees verder

Vertrouw op jezelf

Het leven heeft zo zijn eigen agenda. Soms krijg je iets voorgeschoteld waar je niet op zit te wachten. ‘Je moet er maar mee leren leven’, is dan een veel gehoorde kreet. En vaak lukt dat ook, we worstelen ons door de moeilijke ervaring heen en gaan weer verder. Maar wat als dat niet lukt om erdoorheen te worstelen en je er niet de vinger op kunt leggen waarom je het zo lastig vindt om op jezelf te vertrouwen en onzeker bent?

Ga eerst op zoek naar de oorzaak. Wat mis je, waar kom je dat gemis tegen, wanneer ben je ‘het’ kwijtgeraakt of heb je het nooit gehad? Bedenk dan welke eigenschappen je nodig zou hebben om moeilijke situaties te boven te komen. Meestal zijn er meerdere personen bij betrokken, waarbij ieder zijn eigen rol speelt. Het belangrijkst is echter: Welke rol speel jij in het geheel?

Lees verder

Omarm het heden

Waarom vinden we dat zo moeilijk, blijven in het hier en nu? In mijn praktijk kom ik het maar al te vaak tegen. Mensen die nog heel veel met het verleden bezig zijn of heel erg toekomstgericht. Ze vertoeven zelden in het enige moment waarop ze het verschil kunnen maken: het heden.

Natuurlijk is het belangrijk wanneer er zich nogal wat heeft afgespeeld in het verleden, om hier aandacht aan te besteden. Maar nog belangrijker is, hoe leer ik accepteren dat wat mij is overkomen en hoe kan ik ervoor zorgen dat ik er vandaag minder last van heb.

Het is goed om je te realiseren dat we geen invloed meer hebben op het verleden en ook niet op de toekomst, ook al denkt men vaak van wel. Laat onverlet, dat dit voor sommigen wel heel lastig is. Hoe doe je dat dan, blijven in het hier en nu?

Lees verder

Een succesvolle mislukking

De vluchten uit Rio zijn al weer een tijdje geleden op Schiphol aangekomen, maar of de atleten zelf al een beetje geland zijn, is nog maar de vraag. Vier jaar lang werkten ze naar iets toe, brachten ze grote offers. En in dat ene magische moment moest het allemaal samenkomen. En dan kom je als Daphne Schippers een tiende van een seconde tekort en miste Epke Zonderland op een centimetertje de rekstok en de gouden medaille. En dat deed pijn, bij de atleten en bij de kijkers die ’s nachts hun wekker hadden gezet om de torenhoge verwachtingen die we op de sporters geprojecteerd hadden, ingelost te zien worden.

Toch waren er mensen die de mislukte prestaties van deze vedettes als hun favoriete Olympische momenten betitelden. Niet omdat ze er plezier in scheppen anderen te zien falen, maar omdat ze snappen dat succes niet 100% maakbaar is en dat teleurstellingen incasseren er voor een atleet gewoon bijhoort.Lees verder

nl_NLDutch