Het recente nieuwsbericht over de toename van zelfdoding onder jongeren heeft mij dubbel geraakt. Iedere vroegtijdige dood is te betreuren, of iemand jong of oud is. Het maakt me verdrietig, al die verloren zielen die geen andere uitweg meer zagen, alle hoop hadden verloren. Vroegen ze om hulp en hebben ze die gekregen, of was het al te laat? Misschien hebben ze wel in stilte geleden, wilden ze anderen niet lastigvallen.
Ook voel ik mee met de nabestaanden. Een dierbare verliezen is moeilijk, maar het verwerken van het verlies van iemand die zelf voor de dood heeft gekozen leidt tot een nog intensere rouwverwerking. Ik heb dat in mijn nabije omgeving meegemaakt en van dichtbij kunnen zien wat dat bij de directe nabestaanden teweeg heeft gebracht.
English 
Dutch