In januari 2002 verongelukte mijn broer in de bloei van zijn leven, door toedoen van een dronken automobilist. Ons hele leven stond op zijn kop, alles veranderde. Er was een leven voor het overlijden en na het overlijden. De dood van mijn broer riep bij mij niet alleen de vragen op naar het waarom, maar ook naar de zin van het gebeuren. Waar was dit nou goed voor? Hij was pas 35 jaar!
Het lijkt wel of het lijden meer dragelijk wordt als je er de zin van kunt ontdekken of er zin aan kunt geven. Op sommige vragen krijg je echter nooit antwoord. Ik voelde mij machteloos en ik vond het leven ontzettend ingewikkeld geworden.
Dit was voor mij wel het moment waarop ik echt begon na te denken en stil te staan bij de vraag hoe ik mijn leven verder wilde inrichten. Wat was de zin van mijn leven?
Er wordt wel gezegd dat zingevingsvragen niet los verkrijgbaar zijn, maar dat ze altijd ergens aan opgehangen zijn, omdat het daarbij gaat over de vraag naar de zin, de betekenis van het leven. Ik realiseer mij dat het antwoord niet is, dat het leven op zich de zin is. Ik denk dat de zin van het leven niet bestaat. De betekenis ligt altijd in de relatie tot dingen die wij willen doen, tot mensen met wie wij in contact treden, tot zaken die wij belangrijk vinden.
Ik besloot dat het allemaal anders moest. Het kon niet zo zijn dat mijn leven na de dood van mijn broer gewoon door zou gaan alsof er niets gebeurd was. Het roer moest om. Er moest een nieuwe invulling in mijn leven komen. Een nieuwe uitdaging en levensbestemming.
Ik besloot om weer te gaan studeren. Ik begon aan een vierjarige studie psychologie/psychosociaal counselor. Ik hikte wel even tegen die vier jaar studie aan, maar bedacht dat het leven ons steeds voor keuzes stelt en dat wij lang niet altijd de reikwijdte van onze keuzes kunnen overzien. Maar soms zal je de gok moeten wagen, op hoop van zegen.
De vier jaar zijn voorbij gevlogen en heb ik met vlag en wimpel afgerond. Inmiddels heb ik alweer zestien jaar een goedlopende praktijk en werk ik daarnaast bij het openbaar ministerie als slachtoffer coördinator, waarbij ik slachtoffers en nabestaanden bijsta, die getroffen zijn door een ernstig geweldsdelict, zedenmisdrijf, levensdelicten of een verkeerszaak met dodelijke afloop of ernstig lichamelijk letsel. Ik begrijp vaak wat zij doormaken, omdat ik naast mijn studie ook ervaringsdeskundige ben in rouw.
Ik ben intenser gaan leven, probeer alles uit het leven te halen wat er in zit.
Ik laat mij niet meer belemmeren door overwegingen dat het niet kan, niet mag of niet lukt. Ik weet nu; Je kan alleen maar zin in je leven hebben, als je je leven zin geeft.
Van tegenslagen kun je ook leren. Probeer je veerkracht te hervinden en te versterken, nieuwe vaardigheden te ontwikkelen, nieuwe hobby’s, vriendschappen en dromen te ontdekken.
Er zijn nog heel veel andere vormen van rouw waardoor je kunt vastlopen in het leven. Misschien kunnen wij samen kijken wat jouw levensvragen zijn en waar jij de veerkracht in kan vinden.
Lees meer over verschillende vormen van rouw op deze pagina: Rouwverwerking.
Ik schreef al eerder over dit onderwerp. Lees mijn andere blogs over rouwverwerking.
English 
Dutch